Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήταν δεινός θεολόγος και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος. Γνωρίζουμε ότι κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα μ.Χ. ήταν στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινούπολης, απ’ οπού και αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος και αφιερώθηκε στην ηθική του τελειοποίηση και σε διάφορες μελέτες.
Το 1335 μ.Χ. έγραψε δύο αποδεικτικούς λόγους «Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος». Αργότερα ο Άγιος εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη από όπου και άρχισε τον αγώνα «υπέρ των Ιερώς ησυχαζόντων», και αυτό το στήριξε σύμφωνα με το πνεύμα των Πατέρων. Η Εκκλησία επικύρωσε την ερμηνεία του με τέσσερις Συνόδους. Ο Γρηγόριος έγραψε πολλά θεολογικά έργα, περίπου 60.
Αργότερα ο Πατριάρχης Ισίδωρος, τον εξέλεξε επίσκοπο Θεσσαλονίκης. Πέθανε το 1360 μ.Χ. και τιμήθηκε αμέσως σαν Άγιος. Η εκκλησιαστική μνήμη του ορίστηκε στη Β’ Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής.