
Μαρτυρίες προσκυνητών από την εμφάνιση αόρατου ασκητή του Αγίου Όρους.
«Αυτό που θα σου πω δεν το έχω πει σε κανέναν ποτέ στη ζωή μου.Πάνε 10 χρόνια τώρα, που ήρθα πρώτη φορά στο Όρος, και αυτό που έγινε τότε δεν τόλμησα να το πω ποτέ σε κανέναν»….
Μας έφερε στο Άγιον Όρος. Περπατούσαμε για ώρες, 3-4 ώρες πεζοπορία μέσα στο βουνό, φτάσαμε σε ένα μεγάλο άπλωμα, με δέντρα, μια μικρή πηγή πιο πέρα… Πέρασαν έτσι 3 μέρες στις πλαγιές του Άθωνα, επάνω στο βουνό.. Καθόμασταν κάτω από ένα δέντρο, κατάχαμα… Ένα μεγάλο άπλωμα ανοιγόταν στα μάτια μας μπροστά…
Ξαφνικά πολύ κοντά μας είδα έναν καλόγερο να έρχεται προς το μέρος μας… Απόρησα! Μόλις δυο δευτερόλεπτα πριν είχα κοιτάξει και δεν υπήρχε κανείς! «Μα καλά που βρέθηκε τούτος ξαφνικά;»
Ξερακιανός, με ένα γκρι ξεφτισμένο ράσο, τόσο λεπτός, με κάτασπρα γένια μακριά, ερχόταν προς το μέρος μας… Σηκωθήκαμε όρθιοι και τον χαζεύαμε, καθώς πλησίαζε όλο και πιο κοντά, δίπλα μας, πάγωσα… Ξυπόλυτος περπατούσε πάνω στα χορτάρια, τα πόδια του δεν πίεζαν την ανοιξιάτικη χλόη, πάταγε στις μύτες θαρρείς, πάνω από τα φυτά και τα λουλούδια!
Δεν πίστευα στα μάτια μου, περπατούσε στον αέρα! Επάνω από τα φυτά! Δεν ακουμπούσαν τα πόδια του στο έδαφος! Μια ανατριχίλα πέρασε όλο μου το κορμί…
Είχα ακούσει εκείνες τις ιστορίες για τούς »αόρατους ασκητές» του Άθωνα!
Εκείνος ο άνθρωπος δεν πάταγε στη γη… Tον είδαμε όλοι, ήρθε προς το μέρος μας, μίλησε σε όλους μας…ήξερε τα πάντα σου λέω, τα πάντα το όνομα μου, ότι έχω κάνει στη ζωή μου και δεν το ξέρει κανείς.
Μιλούσε σε έναν, και οι διπλανοί δεν μπορούσαν να ακούσουν τι έλεγε. Τον ακούσαμε ένας- ένας με τη σειρά και αμίλητοι…