0
0
«Στις 3 Ιανουαρίου, έπρεπε να εγχειριστώ. Ήταν εγχείρηση ρουτίνας, περίπου μιας ώρας, όπως μου είπαν οι γιατροί, πλην όμως στην πορεία παρουσιάστηκε κι άλλο πρόβλημα και επιπλοκές, οπότε η εγχείρηση κράτησε 4-5 ώρες. Η αγωνία των δικών μου ανθρώπων μεγάλη.
Όπως έμαθα αργότερα από την αναισθησιολόγο μου, η οποία ονομάζεται Θωμαΐς, κινδύνεψε η ζωή μου, αλλά τέλος καλό όλα καλά. Οι μέρες στο νοσοκομείο κύλησαν με κάποια δυσκολία, αλλά το παρήγορο ήταν ότι εγώ είχα μια ηρεμία και έκανα συνέχεια προσευχή.
Όταν βγήκα από το νοσοκομείο, είδα το εξής όνειρο. Είδα ότι βρισκόμουν στο δωμάτιο του Νοσοκομείου και δίπλα μου καθόταν ο γιατρός μου. Μαζί μας βρισκόταν και μια γυναίκα λεπτοκαμωμένη, με λευκή επιδερμίδα και καστανά μαλλιά. Συνομιλούσα μ’ αυτή τη γυναίκα και μου είπε: «Ξέρεις, Μαρία, εγώ σου έκανα την εγχείρηση! Μου είπε κι άλλες λεπτομέρειες σχετικά με την εγχείρησή μου και μου έκανε εντύπωση που ο γιατρός μου την άκουγε προσεκτικά χωρίς να λέει τίποτα.
Όταν ανέφερα το γεγονός στην αναισθησιολόγο μου, αυτή με άκουγε άφωνη, διότι τη μέρα της επέμβασης συνέβαιναν περίεργα πράγματα, λες και μια περίεργη δύναμη την καθοδηγούσε να τα δει.
Την επομένη το πρωί, μόλις σηκώθηκα, πήγα να κοιτάξω το ημερολόγιο να δω ποια Αγία γιόρταζε στις 3 Ιανουαρίου. Δεν γνώριζα τίποτα για την Αγία Θωμαΐδα.
Θα ήθελα να πω, μετά από αυτή την εμπειρία μου ότι δεν πρέπει να χάνουμε την πίστη μας στο Θεό μπροστά στους κινδύνους και τις αντιξοότητες της ζωής. Όπως ο Σατανάς στέλνει τους διαβόλους του για να μας παιδεύει, έτσι και ο Θεός στέλνει τους Αγίους του για να μας προστατεύει».
