0
0
Ποτέ να μη δικαιολογούμε τον θυμό μας, όσο δυσμενείς κι αν είναι οι περιστάσεις. Μη λέμε αβασάνιστα εκείνο το επιπόλαιο και ένοχο που είναι ασυγχώρητη δικαιολογία: «Ο δικός μου θυμός περνά γρήγορα».
Περνά ίσως γρήγορα, αλλά τι αφήνει πίσω του; Είναι πολύ δύσκολο και συχνά αδύνατο να επανορθώσουμε ό,τι καταστρέψαμε με το θυμό μας. Μετά τη θύελλα και το χαλάζι ξαναβγαίνει ασφαλώς ο ήλιος, όμως, πίσω ολόκληρες εκτάσεις παραμένουν καταστρεμμένες.
Ο Μέγας Αλέξανδρος για λίγο θύμωσε, όμως πάνω σ’ αυτό τον θυμό του φόνευσε τον εκλεκτό φίλο του και στρατηγό του Κλείτο. Και πέρασαν τρεις μέρες που τον θρηνούσε, μάταια όμως διότι το κακό έμεινε ανεπανόρθωτο.
Ο άνθρωπος που δεν θυμώνει είναι δυνατότερος από τον ισχυρό και χειροδύναμο. Εκείνος που συγκρατεί τον θυμό του και έχει αυτοκυριαρχία, είναι ανώτερος από τον πορθητή που κυριεύει πόλεις και φρούρια οχυρωμένα.
