«Καθόμουν στο κρεβάτι μου στεναχωρημένος. Θυμόμουν όλα τα προβλήματα που έχω και τον καρκίνο και δε μπορούσα να παρηγορηθώ με τίποτα.
Σε κάποια στιγμή ακούω ποδοβολητά αλόγου. Κοιτάζω και βλέπω έναν νεαρό καβαλάρη ντυμένο στρατιωτικά να έρχεται προς το μέρος μου. Φτάνοντας σε μένα, με κοιτούσε σοβαρά, σχεδόν αυστηρά, και -χωρίς να σταματήσει το άλογό του- όταν έφτασε στο σημείο που καθόμουν, έκανε μια κίνηση σα να αρπάζει κάτι και μου λέει: “Αυτό είναι δικό μου”. Και συνέχισε καλπάζοντας και σε λίγο εξαφανίστηκε.
Ξύπνησα σχεδόν απότομα, επειδή ένιωσα τράνταγμα και το άλογο σα να πέρασε ξυστά δίπλα μου. Αισθάνθηκα τον αέρα από την ταχύτητα του αλόγου!
Την επόμενη μέρα πήγα στο γιατρό. Του ζήτησα να ξανακάνουμε τις εξετάσεις αν και επέμενε ότι δεν υπάρχει λόγος. Πράγματι, κάνανε τις εξετάσεις.
Ο γιατρός επέστρεψε συγκλονισμένος με το χαρτί των αποτελεσμάτων στα χέρια του. Ήταν απίστευτο! Τέρμα ο καρκίνος! Λες και κάποιος τον αφαίρεσε με μαγικό τρόπο! Απίστευτο!
Περιττό να σας πω τη συνέχεια…. Χαρές, κλάματα ευτυχίας, αγκαλιές… Ο Άγιος Γεώργιος είχε κάνει το θαύμα του. Από εκείνη τη μέρα και μετά, έχουν αλλάξει όλα. Για μένα το θαύμα, δεν ήταν μόνο η θεραπεία μου. Ήταν και η ολοκληρωτική μεταστροφή της ψυχής μου!»
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ